October 11, 2015

।। তোমালোকক ভাল পাওঁ।।

ভুলতে মই কামটো কৰি পেলালোঁ…মানে উত্তেজিত হৈ কোন মূহুৰ্তত কৰি পেলাওঁ মই গমকে নাপাওঁ ! নোপোৱা কথাও। সদায় আৰু সহ্য কৰি থাকিব নোৱাৰি। কিন্তু সেয়াই মোৰ ভাগ্য।
সদায় মোক এৰি যায় সিহঁতে। মোৰ ইমান মন যায় বাহঁতৰ লগত ফুৰিবলৈ যাবলৈ।কিন্তু এদিনো যাবলৈ নাপাওঁ। এবাৰেই যি নিছিল মোক। জেঠাইৰ ঘৰত কিবা পাতিছিল। মায়ে গাড়ী চলোৱা মই প্ৰথম দেখিছোঁ।মোৰ মাৰ লগত আগৰ চিটত বহি যাবলৈ ইমান মন গৈছিল। কিন্তু মই উঠিবলৈ নাপাওঁতেই চাকি আৰু জোনাকি বাই থেপাথেপিকৈ আগৰ চিটটোত বহি ল'লে।মই উপায় নাপায় পাছৰ চিটতে বহি ল'ব লগা হ'ল। গাড়ীখন মায়েনো কেনেকৈ চলাই চাবলৈ মাৰ চিটটোৰ কাষেৰে মুখখন সোমাই দিওঁতে মায়ে ক'লে "বেটা, নকৰিবা"। মই মাৰ বাধ্য ল'ৰা। সেয়ে মনে মনে বহি গৈ আছিলোঁ।কিন্তু মই আকৌ তেনে কৰিম বুলি ভাবি নেকি মেনকাবাই সাবট মাৰি যি ধৰিলে মোক জেঠাইৰ ঘৰতহে এৰি দিলেগৈ!

জেঠাইৰ ঘৰতো সকলো মোৰ লগতে ব্যস্ত হৈ পৰিছিল। সকলোৰে কথাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু যেন মই! "ইমান ধুনীয়া, ইমান মৰমলগা" শুনি শুনি গঙ্গাটোপ টো যেন হৈ পৰিছিলোঁ মই!

কথাবোৰ ভাবি থাকোতে কেতিয়ানো টোপনি অকণ আহিল গমেই পোৱা নাছিলোঁ… বাৰান্দাখনৰ পুৰনা খবৰ কাগজৰ দমটোৰ পৰা কেচুঁৱাৰ কেলকেলনি শব্দত টোপনিটো কেঁচাতে ভাঙিল! এই কঁঠালগুটীয়াহঁতৰ পৰা শান্তি নাই আৰু ! উঠি গৈ এজাউৰি দিওঁ বুলি থিয় হলোঁ। পেপাৰখিনিৰ ওচৰলৈ গৈ ধমক দিলোঁ

: " হেৰৌ, ল'ৰা ছোৱালী তুলিছ ভাল কথা।সেইবুলি বেলেগৰ শান্তি ভংগ কৰিবি নেকি? শান্তিত টোপনি অকণ মাৰিব নিদিঅ? এইবাৰ হুলস্থূল কৰিবি গোটেইকেইটাক নেফানেফ কৰিম হ'"
এইবাৰ যেনিবা গোটেই কেইটা তাপ মাৰিলে। হি: …আত্মগৌৰৱ এটাও হ'ল।

কিন্তু কি হ'ল??

ইমান দেৰি মাহঁত অহাই নাই যে ?? মোক যে ঘৰত এৰি গৈছে পাহৰিলে হবলা। ৰেলিঙৰ ফাঁকেৰে জুমি তললৈ চালোঁ…গাড়ীখন আহিছে নেকি? নাই !! ইমান দেৰি হ'ল মই ঘৰৰ মানুহখিনিক নেদেখা।

মোৰেই দোষ। আগতে মোক ভিতৰতেই থৈ গৈছিল। অকল মোৰ দোষৰ কাৰনে আজিকালি বাৰান্দাত থাকিবলৈ দিয়ে। মাহঁতে মোৰ এৰি থৈ যোৱাৰ খং মই কিবাকিবি দুষ্টামি কৰি পলোৱাওঁ ! এবাৰ জোনাকিৰ চচ্মা এযোৰ চোবাই গুড়ি কৰি দিলোঁ। এবাৰ আকৌ টিভিৰ ৰিম'টটো চোবাই ভাঙিলোৱেই তাৰোপৰি বেটাৰীকেইটা খাই দিয়াৰ ফলত পোন্ধৰবাৰ বমি কৰাৰ পাছত চেলাইন লৈ কোনোমতে প্ৰাণটো বাছিল মোৰ ! তেতিয়াৰ পৰা মোক কোনেও বিশ্বাস নকৰা হ'ল।

অকলে থাকি থাকি আমনি লাগিছে আৰু !টোপনিটোও নহা হ'ল । মোৰছোন পুৰণা কথাবোৰহে মনত পৰিবলৈ ধৰিছে। মোৰ জন্মদাত্ৰী মায়ে যে ডেৰমাহ বয়সতে বুকুৰ গাখীৰ খাই থকা অৱস্থাতে ত্যাগ কৰিছিল মোক ! সেইযে ট্ৰেইনেৰে কৰা বহু দীঘলীয়া যাত্ৰাটোত উচুপি উচুপি মালৈ আৰু বাইভনী চাৰিটালৈ মনত পেলাই পেলাই আহিছিলোঁ… তেতিয়া লাগিছিল যেন তেওঁতকৈ হৃদয়হীনা পৃথিৱীত কোনো নাই! এই বিশাল পৃিথৱীলৈ আনিলে তেওঁ… পাছত অচিনলোকৰ মাজলৈ ঠেলি দিলে।ইমান অকলশৰীয়া কৰি পেলালে মোক! মোৰ মাৰ মমতা ক'ত হেৰাল ?

কিন্তু সেই যাত্ৰাই যে মোৰ জীৱনক এটা নতুন মাত্ৰা দিলে।
ট্ৰেইনৰ দীঘলীয়া যাত্ৰাটোৰ অন্ত পৰাৰ পাছত মোক মোৰ এইজন দেউতাই আথেবেথে লৈ আহিল মোৰ এইঘৰলৈ য'ত মোৰ স্থান ৰাজকুমাৰ এজনতকৈ কোনো গুণে কম নহয়। অহাৰ দিনা যে মোক কোলাত ল'বলৈ মা চাকিবা আৰু জোনাকিবাই কেনেখন কৰিছিল।মনত পৰিলে আনণ্দতে কেনেবাখন লাগি যায়! ইমান সৌভাগ্য লৈ জনম পালোঁনে মই? সামান্য আমনি কৰিলেই কোনোবাই আহি কোলাত তুলি ল'য়, ভোক নালাগোতেই গৰম গৰম চেৰেলাক সন্মুখত হাজিৰ!
মোৰ নতুন মাজনীয়ে নিজৰ পেটৰ পোৱালীতকৈয়ো বেছি মোক মৰম কৰে।বাহঁতে মোক শোৱাৰ সময়ত দিগদাৰি কৰিলে সিহঁতক ধমকি দিয়ে। খেলোতে মই দুখ পালে নিজৰ পেটৰ পোৱালীতকৈ মোক আগতে কোলাত তুলি ল'য় । হাতভৰিকেইটা পিটিকি পিটিকি চাই ক'ৰবাত বেয়াকৈ দুখ পাইছো নেকি কাৰণ মই যে কথা ক'ব নজনা তেনেই অকমাণি শিশু ! তেনে অৱস্থাত মোৰ জোনাকিলৈ বৰ বেয়া লাগে।মায়ে দুয়োটাকে একেলগে কোলাত ল'লে কিনো হয়? কোলাৰ পৰা নমাৰ পাছত মই জোনাকিৰ পৰা দুই এপিটন নোপোৱা নহয় মায়ে গম নোপোৱাকৈ। হবইতো তেনেকুৱা কাৰণ মাকে মৰম নকৰিলে কেনেকুৱা লাগে মই নজনা নহয়! সেয়ে মই তাইক কেতিয়াও বেয়া নাপাওঁ।

এবাৰ যে মোক চাকিবাই পিটিছিল। ঘটনাটো মনত পৰিলে মনটো দুখ লাগে। মই তেনেকুৱা বেয়া কাম কৰিব নালাগিছিল। কিন্তু সৰু আছিলোঁ, অবুজ আছিলোঁ। আজিকালি তেনে নকৰো নহয়। চেন্ডুইচ এটা সৰু চাপৰ টেবুলখনত লৈ খাই আছিল।মোৰ ইমান খাবলৈ মন গৈছিল।ৰূপালী ৰঙৰ কাগজৰ টোপোলাৰ পৰা চিকুটি চিকুটি খাই আছিল। এই বাজনীয়ে খাবলৈ বৰ বেয়া পায়।সদায় সেই কাৰণে মাৰ গালি খায়। হয়তো!! মাংস ভাতো কোনোবাই মুখত সোমোৱাই গিলিবলৈ পাহৰেনে? জিভাৰ পানী সেপ ঢুকি ঢুকি চাই আছিলোঁ। এবাৰত বায়ে পাকঘৰৰ পৰা কিবা এটা আনিবলৈ উঠি গ'ল।মই সেই সুযোগতে একে ল'ৰে ৰূপালী কাগজৰ টোপোলাটো লৈ বেলেগ ৰুমলৈ উঠি গ'লোঁ। চাকিয়ে দেখা পায় চিঞৰ বাখৰ লগালে নহয়! মায়ে উঠি আহি তাইকে আকৌ ঠিকচে গালি দিলে। মাকৰ গালি খাই তাই কাঠৰ স্কেল এডালেৰে মোৰ পিঠিত… টিকাত… উ: । কোনোবাই থপিয়াই নিয়ে বুলি ল'ৰাল'ৰিকৈ খাওঁতে ফইল পেপাৰখনো খাই থ'লোঁ। পিছদিনা "পটী" কৰাৰ সময়ত কি যে কষ্ট পাইছিলোঁ!! ঈশ্বৰ ঔ!!!

আগতে কেতিয়াবা মায়েও মোক মাৰিছিল। মই মাৰ কথা নুশুনাৰ বাবে। কিন্তু ময়ো কম দুষ্ট নেকি? বাৰে প্ৰতি চ'ফাত সজাই থোৱা কুছনবোৰ মজিয়ালৈ আনি খেলোঁ।মায়ে মানা কৰে, মই পাহৰি যাওঁ। কোমল আৰু পাতল কুছনবোৰ খেলিবলৈ যে কি মজা! মই খেলোতে বোলে দুটা ছেট্ ফালিল।তাৰ পাছত নতুন ধুনীয়া ছেট এটা আনি লগাইছে। লগাই থাকোঁতে মোক চকু পকাই এনেকৈ চাইছে যেন মোৰ হাত ভৰিবোৰ ভয়তে পেটতে লুকাব! সেইবোৰ থিকে আছে বাৰু। মই নুচুলেই হ'ল।কিন্তু মাজে মাজে পাহৰি পেলাওঁ যে! কুছনবোৰ নমাই লওঁ। সেইকাৰণে মাৰ পৰাও মছলা পাওঁ মাজে মাজে ! মাৰ কোবকেইটাৰ আকৌ জোৰেই বেলেগ। বহুত দেৰি ফৰফৰাই থাকে! সেইকাৰণে আজিকালি সেইফালে চকু নিদোঁ, সংযমী হ'বলৈ শিকিছোঁ। এটা কথাই বেয়া পাওঁ মই…মই কুছন কেইটামান নষ্ট কৰিলোৱেই বাৰু তাকে ফোনত যাৰে তাৰে আগত মোৰ বদনাম কৰি থাকিব লাগেনে? সৰু থাকোঁতে নিজে বা কি কৰিছিলে!
হু:!!

জিৰজিৰকৈ কি শব্দ হৈছে ঔ!! একে ল'ৰে ছাদৰ ওপৰ পালোগৈ! এ:…হ'ল আৰু! বৰষুণ দিছে। এতিয়া মা আৰু বাহঁত কেনেকৈ আহিব? খঙেই উঠিল। এসেকা দিওঁ বুলি বৰষুণৰ টোপালবোৰক এফালৰ পৰা গিলি গলোঁ! মাটিত পৰিলৈয়ে নিদিলোঁ… নিজেও ভিজিলোঁ যদিও সুদাই নেৰিলোঁ সিহঁতক। এতিয়াহে শান্তি লাগিছে মোৰ ! মোৰ মা আৰু বাহঁতক দিগদাৰি দিয়ে? মোৰ নিচিনা পুত্ৰ/ভাই থাকোঁতে?…কভী নেহী…! ভাগৰ লাগিল। কিমাননো অকলে যুঁজিম আৰু? ভোকো লাগিছে।কিন্তু মাহঁত থাকিলে মোক পানী চুব নিদিয়ে। হেঁপাহ পলোৱাই বৰষুণত ভিজিছোঁ আজি! অলপ মোৰ ঠাণ্ডা ঠাণ্ডা লাগিছে। পানীেখলাটো বেছিয়েই হ'ল যেন পাইছোঁ। জ্বৰ উঠিলে দেখুন আকৌ বেজী ল'ব লাগিব ! মই সেই বেজীৰ খোচকেইটা কেনেকৈ পাহৰি গ'লোঁ বাৰু ?

তললৈ নামি আহিলোঁ…ই কি?? বাৰান্দাত শাৰী পাতি আছে মা বাহঁতে পিন্ধি যোৱা চেণ্ডেলবোৰ। প্ৰতিযোৰৰ ঘ্ৰাণ লৈয়েই কৈ দিব পাৰোঁ কোনযোৰ কাৰ চেণ্ডেল। মাহঁত ঘূৰি আহিল? মই দেখুন গমেই নাপাওঁ! ইমান দেৰিৰ মূৰত আহিও মোক এবাৰ বিচৰা নাই ? এবাৰো মোলৈ মনত পৰা নাই? অন্তৰখন মোচৰ খাই উঠিল।চকু সেমেকি উঠিল। পুনৰ আগৰ ঠাইতে বহি পৰিলোঁ। ইমান যাবলৈ মন গৈছে ভিতৰলৈ।কাণ দুখন উনাই থাকিলোঁ…কোনোবাই মোৰ কথাপাতে নেকি শুনিবলৈ।
"মেনকা"
"অ বাইদেউ"
"ই ক'ত অ' … দেখাদেখি নাই যে?"
"ক'ত যাব আৰু? ওপৰত বৰষুণত খেলি আছে ছাগে "
এইকাৰণেই মই মেনকাবাক বেয়া পাওঁ…কেৱল মোৰ বদনাম কৰি থাকে। তাই কিবা ভাঙিলেও আজিকালি মোৰ বদনাম দিয়ে।
ভিতৰত বাহঁতে খেলিছে, মাজে মাজে দুপদুপাই এটা কোঠাৰ পৰা আনটো কোঠালৈ দৌৰিছে, বিচনাত জঁপিয়াইছে… মায়ে ধমকিয়াইছে । সিহঁতে খেলি থাকিলে মই কৰবাত অকলে বহি থাকিব নোৱাৰোঁ দেই, মোকো সিহঁতৰ পাছে পাছে দৌৰিব লাগে! মোক কোনেও নিবিচাৰিলে কি হ'ল।মইতো তেওঁলোকক এৰি থাকিব নোৱাৰোঁ…সেয়ে সদায় হোৱাৰ দৰে নিজে সৰু হৈ সিহঁতৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ সিদ্ধান্ত ললোঁ…নতুন পাটৰ কাপোৰ পিন্ধি ওলাই যোৱা মাৰ গাত যে যোৱাৰ সময়ত জঁপিয়াই দিছিলোঁ …কাপোৰত যে মোৰ হাতৰ পৰা বোকা লাগিছিল। খংটো কমিল নে নাই বা ! কিন্তু নকমিলেও মই যাম।

দুৱাৰখন বন্ধ আছে। কলিংবেলটো ইমান ওপৰত আছে। মই ঢুকি নাপাওঁ। সেয়ে মাতিবলৈ ধৰিলোঁ মাতটো যিমান পাৰি মিহি কৰি……ভুক্ ভুক্ ভুক্……… ভৌঔঔঔঔ!!!!