পিতা( গল্প: উৎপলা কৌৰ)

       দোকমোকালিতে কাউৰীজাকৰ হুলস্থুলত টোপনি ভাঙি গ’ল পৰমৰ।খিৰিকিৰ কাষৰ আমডালতে কাউৰী এযোৰে বাহ লৈছে। অনিচ্ছা স্বত্বেও পৰম শোৱাৰ পৰা উঠিল। আমজোপাৰ ফালৰ খিৰীকীখন খুলি দিলে।তাৰ মূৰটো ভীষণ বেয়া লাগিছে । যোৱাৰাতি অলপ পৰিমাণটো বেছি হ’ল।এনেই দোকান বন্ধ কৰি খোৱা বোৱা কৰে মানে বহুত পলম হৈ যায়। আৰু এঘণ্টামান শুব পাৰিলে দিনটো ভালে গ’ল হয়।
বতাহত আমজোপা হালি জালি নাচিছে। কেইবাজাকো শিল বৰষুণৰ ধুমুহাৰ পাছত সীমিত সংখ্যক আমকলিহে বাচিছেগৈ গছডালত ।যোৱাৰাতিও বৰষুন দিছিল।
কিবা এটাক কেন্দ্ৰ কৰি কাউৰীজাকে খুউব ৰমলিয়াইছে। ডিঙি মেলি পৰমে চালে। প্ৰকাণ্ড মলুৱা এটা বহি আছে গছডালত। আমকলি চিঙিছে, অলপমান চোবাইছে আৰু তললৈ দলিয়াইছে।
       পাহাৰৰ উপকণ্ঠত অৱস্থিত হোৱাৰ কাৰণে প্ৰায়েই বান্দৰৰ আগমন ঘটে অঞ্চলটোত। খিৰিকিখন বন্ধ কৰি পৰম বিচনাত পৰিল| নবীন নামৰ লৰাটোয়ে শুই শুইয়েই ফুচফুচাই প্ৰেমিকাৰ লগত কথা পাতিছে । কথা নহয়। তৰ্ক সেয়া। প্ৰেমিকাৰ ফোন বিজি কিয় থাকিব সেয়া লৈ কাজিয়া লাগিছে। পৰমে কেতিয়াও নিজৰ পত্নীৰ লগত কাজিয়া কৰি পোৱা নাই কাৰনে ছাগে ইমান অথন্তৰ ঘটিব ধৰিছে জীৱনত!
পৰম সৰুৰ পৰা শান্ত শিষ্ট ল’ৰা ।
        সৰুতে মাক ঢুকুৱাৰ পাছত বায়েকদুজনীৰ লগতে ডাঙৰ হৈছিল সি । বায়েকদুজনী ভিনিয়েকহঁতলৈ পলাই যোৱাৰ পাছত সি তেনেই অকলশৰীয়া হৈ পৰিছিল। তাৰ নিমাখিত স্বভাৱটোৰ বাবে গাৱঁৰ তাৰ সমবয়সীয়া অথবা একেলগে কাম কৰা ল’ৰাবোৰে তাৰ কোনো-কেছু নোহোৱা ঘৰখন আড্ডাথলীলৈ পৰিবৰ্তন কৰিবলৈ বেছি সময় নল’লে। শেলুৱৈ পৰা দমকলটোৰ পাৰত দম লাগিবলৈ ধৰা বটলবোৰ অাৰু ঘৰখনৰ জৰাজীৰ্ন ৰূপটো দেখি বায়েকহঁতেই নিজৰ পচন্ডমতে তাক ছোৱালী এজনী তেল সেন্দুৰ পিন্ধাই চপাই দিলে । তেতিয়া সি নতুনকৈ মাৰোৱাৰীৰ চাহৰ হোটেলত সহায়কাৰী কামত সোমাইছে। আৰম্ভনিতে সৰুতেই মাকক হেৰুওৱা, নিজৰ বায়েকহঁতৰ লগতেই দূৰত্ব বজাই ৰখা পৰমৰ পাৰুল, তাৰ পত্নী অহাৰ পাছত নিজৰ ঘৰখনতেই থাকিবলৈ সংকোচ লগা হৈছিল। কিন্তু তাৰ স্বভাৱৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত পাৰুলক তাক সহজ কৰি লবলৈ বেছি সময়ৰ দৰকাৰ নহ’ল | পাৰুল অহাৰ পাছত এচোৱালৈ শেলুৱৈ পৰি সেউজীয়া পৰা ঘৰৰ বেৰকেইখনত গোবৰ মাটিৰ প্ৰলেপ পৰিল, পাকঘৰৰ লামলাকটু কেইটা চকচকীয়া হৈ ৰূপৰ বৰণ ল’লে| বগাৰ পৰা মটীয়া বৰণ লোৱা গামোছাকেইখন নীলৰ পৰশ পাই আকাশৰ সৰু সৰু টুকুৰাহেন হৈ কাপোৰ মেলা তাঁৰত ওলমি থকা হ’ল| ওচৰ চুবুৰীয়াৰ পদধূলা নোপোৱা ঘৰখনলৈ ইজনী সিজনী আহি মেল মাৰি পৰম নামৰ মানুহজন থকা ঠাইডোখৰ ঘৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিলে।
পৰমৰ শান্ত স্বভাৱৰ কাৰনে সি কাম কৰা ভাতৰ হোটেলখনৰ বাকী কৰ্মচাৰীবোৰৰ বাবে সি আছিল এটা অঁকৰা । তাক জোকাই খং উঠাই মজা লৈছিল সিহঁতে । খং উঠিলেও একো কব নোৱাৰা পৰমৰ বিয়া হোৱাৰ দুই তিনিবছৰ হোৱাৰ পাছটো যেতিয়া সিহঁত দুটাৰ পৰা তিনিটা নহ’ল সিহঁতে জোকাবলৈ যেন নতুন বিষয় এটাহে পালে!... এটা অশ্লীল বিষয়!
       আকৌ নতুন বিষয় এটা পালে চাৰিবছৰ ল’ৰাছোৱালী নোহোৱাকৈ থকাৰ পাছত পাৰুল কাষৰ গাঁৱৰ লৰা এটালৈ পলাই যোৱাত ! উদং ঘৰখনত পাৰুলৰ মাতটো, হাঁহিটো শেহলৈ কথাই প্ৰতি দিয়া গালি গালাজবোৰ বতাহত ওপঙি ফুৰিল। দিনটো সেই পৰিবেশত কাম কৰি আহি পাৰুলৰ ভাল মাত এষাৰ নোপোৱা স্বত্বেও ঘৰখনলৈ আহি ঘৰ যেন লাগিছিল তাৰ। নিসংগতাতকৈ একে ঘৰত অচিনাকিৰ দৰে কাৰোবাৰ লগত থকা বহু ভাল।
সেই ঘটনাৰ পাছত সি বেলেগ এখন ধাবাত কামত সোমাল। ঘৰৰ পৰা দূৰত ।
তাৰ ঘৰৰ বেৰত আকৌ শেলুৱৈয়ে ঘৰ বান্ধিলে। পিৰালিলৈকে বন গজিল। বাৰীখন বনৰীয়া লতাই আৱৰি ধৰিলে। পৰম প্ৰায়েই ধাবাতে থাকে।কেতিয়াবা মোহনৰ ঘৰত থাকে। মোহন তাৰ লগতে ধাবাত কাম কৰে। ধাবাৰ কাষতে তাৰ ঘৰ।গোটেই ৰাতি খোলা থকা ধাবাখনত বহু কৰ্মচাৰীৰ লগত পাল পাতি কাম কৰিছিল সিঁহতে।টিফিনত ভৰাই মাংস, কুকুৰাৰ লিভাৰ, গাহৰিৰ খাদ্যনলী ভাজি লৈ গৈছিল। ইটো পৰ্ব শেষ হোৱাৰ পাছত মিনতিয়ে ভাত বাঢ়ি দিয়ে । মিনতি মোহনৰ ভনীয়েক। কেতিয়াবা পৰমেও বজাৰ কৰি লৈ যায়, মোহনৰ মাকৰ হাতত দিয়ে।
--- ---- --- --- --
      পৰম আৰু মিনতিৰ ল’ৰা পোণাকণে এইবাৰ স্কুললৈ গৈছে। তাৰ খৰচ বাঢ়িছে। মিনতিক অনাৰ পাছতেই ধাবাখনৰ কামটো এৰি সি চহৰত অাগতকৈ বেছি দৰমহা দিয়া ৰেষ্টুৰেন্ট এখনত সোমাইছে। মিনতিয়ে আহি এৰাবাৰীখন পুনৰ ঘৰলৈ পৰিবৰ্তন কৰিলে। গাঁৱৰ আটাইয়ে কোৱাকুই কৰিলে পাৰুলেই ঠিক নাছিল । পৰমৰ ভাগ্যত এনেহেন লক্ষী তিৰুতা এজনী আছিল ! আহিয়েই গোসাঁই হেন চেহেৰাৰ ল’ৰাৰ মাক হ’ল।কোনে ক’ব এইটো পৰমৰ ল’ৰা বুলি? কিচকিচিয়া ক'লা আঙুলিৰে কোমল গুলপীয়া গালখন চুবলৈ সংকোচ হৈছিল!
--------- --- -----
যোৱাকালিৰে পৰা পৰমৰ মনটো বেয়া। এটা দুঃচিন্তাই খুলি খুলি খাইছে তাক । সি কাকো খুলি ক’বও নোৱাৰে।
যোৱাকালি একেখন ৰেষ্টুৰেন্টতে কাম কৰা পোৱালি নামৰ ৱেইটাৰজন গাঁৱৰ পৰা ঘুৰি আহিছে। পৰমৰ গাঁৱৰ কাষৰ গাঁৱতে তাৰ ঘৰ। সি ঘৰলৈ গ’লে পৰমে ঘৰলৈ কিবাকিবি কিনি দি পঠায়।কাপোৰকানি অথবা ৰেষ্টুৰেন্টৰ পৰা লুকুৱাই ৰখা কাজু কিচমিচ অথবা জিৰা জালুক, কেতিয়াবা দৰৱ আদি!
পোৱালি পৰমৰ ঘৰত যোৱাৰ সময়ত পিংকুদা বহি আছিল। মিনতিয়ে পিংকুদাৰ লগত পোৱালিক চিনাকি কৰাই দিলে
“ এয়া মাহঁতৰ ঘৰৰ ওচৰৰ পিংকুদা.....”
অকল সেয়ে নহয় পিংকুদাই অনা ছাগলী মাংসৰে পোৱালীয়ে তাৰ ঘৰত ভাত খাই অহাৰ পাছত তাৰ মুখত কেৱল পিংকুদাৰেই কথা!
যিমানে পিংকুদাৰ নাম শুনিছে সিমানে পৰমৰ বুকুত জুই জ্বলিছে ।
পিংকুদা!!
       মোহনৰ লগত লিভাৰ ফ্ৰাই খাই থকাৰ মাজতে প্ৰায়েই সি সৰুপানী চুবলৈ পাচফালৰ বাৰীলৈ গৈছিল। তাতেই সি মিনতিৰ লগত পিংকুক বহুদিন দেখিছিল।সিহঁতৰ কথা কাকো নকবলৈ দুয়োটাই হাতে ভৰিয়ে ধৰি অনুৰোধ কৰিছিল। প্ৰেমিক প্ৰেমিকাৰ মাজত সোমোৱাটো তাৰ স্বভাৱো নহয়। সি মনে মনে থাকিল । সিহঁতৰ প্ৰেমো চলি থাকিল । তাৰ কেইমাহমানৰ পাছতে ঘটিছিল ঘটনাটো!
মিনতিয়ে ঘৰৰ চিলিঙত ওলমিব লওঁতেই মাকে দেখা পাইছিল। হুলস্থুল লাগিছিল....ওচৰ-চুবুৰীয়া মাতি কোনোমতে প্ৰাণটো বচাইছিল মাকে তাইৰ!
সকলোৰে চকুত প্ৰশ্ন! মোহনৰ চকু পকাই সোধা প্ৰশ্নৰ উত্তৰত তাই কান্দি কান্দি লাহেকৈ কৈছিল
“পৰমদা”!!
“ঘৰত ডেকা ল’ৰাৰ আড্ডা বহিলে এইবোৰ হ’বই” ... চুবুৰীয়াৰ মন্তব্য!
“এতিয়া সি ছোৱালীজনী বৰবাদ কৰি এৰি দিলে নহ’ব নহয়!”
        মুখেৰে মাতিব নোৱাৰা পৰমে মুখৰ মাত দিব নোৱাৰাকৈয়ে মিনতিক সেন্দূৰ পিন্ধালে…. সেইৰাতিয়েই, ৰাইজক সাক্ষী কৰি। পিচদিনা এৰাবাৰী যেন হৈ পৰা ঘৰখনৰ সন্মুখত ৰিক্সাৰ পৰা নামিল পৰম, নিজে নামি লাহেকৈ মিনতিক হাতত ধৰি নমাই দিলে।
        একলা দুকলাকৈ বাঢ়ি অহা মিনতিৰ পেটটোলৈ চাই তাৰ তাইৰ প্ৰতি থকা খং বিৰাগ লাহে লাহে কমিল। ছমাহৰ পাছতে কেঁচুৱাৰ কান্দোনে ঘৰখনৰ নিৰৱতা খং আদিক বহু দুৰলৈ খেদি পঠিয়ালে!
          

     কণমানিটোৰ নিতৌ নতুন কথাই মিনতিৰ সেই তাৰ বুকুত মৰা মৰকামোৰটোৰ কবৰৰ ওপৰত কেতিয়ানো সংগোপনে মায়াজাল ৰচিলে সি গমেই নাপালে। তাৰ মাতষাৰ , তাৰ হাঁহি ,তাৰ গাৰ গোন্ধ, তাৰ আবদাৰবোৰ, অসুখ হ'লে ছুটী লৈ তাক বুকুত সোমোৱাই থাকি ভাল পোৱা অনুভূতিবোৰ একোডাল অদৃশ্য নাগপাশ হৈ তাক ধৰাশায়ী কৰিছে যেন ! সেই নাগপাশৰ পৰা মুক্ত হ'লেই যেন পৰমৰ জীৱনত একো নাবাছিবগৈ।
কাষতে টুল এখনত বহি কাটিং ব’ৰ্ডত খচ্ খচ্ কৈ পিঁয়াজ কাটি থকা চামচুলক জুই উঠি থকা চাও চাওৰ পেনখন ল’ৰাই ল’ৰাই সি ক’লে
     “ঐ তোৰ ৰুমৰ কাষতে খালী ৰুমটো যে আছিল...মানুহ আহিল নেকি তালৈ? বৌয়েৰহঁতক ইয়ালৈকে লৈ আঁহো বুলি ভাবিছোঁ।”