শৈশব ২







অামাৰ গাওঁখনৰ ওচৰতে কাকতি গাওঁ বুলি এখন গাওঁ অাছিল য'ত অসমীয়া মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ মানুেহ বাস কৰিছিল। মানুহখিনি অাৰ্থিকভাবে অতি দুৰ্বল অাছিল অাৰু কাষৰ গাওঁবোৰত দিন হাজিৰা কৰি জীৱিকা নিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ কেইজনমান কামত ইমান নিপুণ অাছিল যে তেওঁলোকৰ দ্বাৰা কাম কৰাবলৈ বহুতদিন অাগতেই কৈ থ'ব লাগিছিল । ৰোজাই ৰাখক বা শীতকালেই হওক বা অন্যদিনেই হওক কাম কৰাৰ উদ্যম সদায় একে অাছিল।
গৌৰীকাই, হবিকাই অাৰু নুৰকাই নামৰ তিনিজন ককাই-ভাইয়ে বনোৱা বাঁহৰ বেৰ কমেও পাঁচবছৰ মান মেৰামতিৰ নামত চুবই দৰকাৰ নহৈছিল।তেওঁলোকে কাম কৰোঁতে সদায় মোক মিহি বাঁহৰ স্কেল বনাই দিছিল।
সৰু ল'ৰাবোৰে গৰখীয়া কাম কৰিছিল। গৰুবোৰ চৰিবলৈ এৰি দি দিনৰ দিনটো খেলিছিল বাবে গধূলিৰ পৰা টোপনিয়াবলৈ অাৰম্ভ কৰিছিল।অামাৰ ঘৰত থকা তেনেই সৰু লৰা এটাক মায়ে টোপনিৰ পৰা জগুৱাই ভাত খাবলৈ দি নিজে অাঠুৱা টানি দিছিল।
মোৰ সমবয়সীয়া মনু নামৰ লৰাটো মই মেট্ৰিক দিওমানে এজনী ছোৱালীৰ দেউতাক হৈছিল! তাক কোনোবাই যদি সোধে "তোৰ কইনাজনী কেনেকুৱা অ'?" সি সগৰ্বে উত্তৰ দিছিল "একদম বেদেৰ মেয়ে জ্যোৎস্না" smile emoticon এতিয়াও মোক দেখিলে সি ওচৰলৈ অাহি মাত দিয়ে...বৰ ভাল লাগে! মোৰ শৈশব এওঁলোকৰ অবিহনে তেনেই অসম্পূৰ্ণ ।